Blog

Czy Twoje dziecko wpada w panikę na widok huśtawki? Unika schodów i zjeżdżalni? Kręci się w kółko aż do utraty równowagi, a może skarży się na zawroty głowy po krótkiej nawet jeździe samochodem? Jeśli te scenariusze brzmią znajomo, być może macie do czynienia z nadwrażliwością przedsionkową – jednym z najczęstszych zaburzeń przetwarzania sensorycznego. Jako rodzice, chcemy dla naszych pociech świata pełnego radosnych, beztroskich zabaw na placu zabaw, szaleństw na karuzeli i wspinaczek na drzewa. Dla dziecka z nadwrażliwością przedsionkową ten sam świat jest przerażający, nieprzewidywalny i… fizycznie nieprzyjemny. Jego układ nerwowy, zamiast czerpać przyjemność z ruchu, odbiera go jako zagrożenie, uruchamiając prymitywną reakcję „walcz lub uciekaj”.

Trudności w koncentracji u dzieci to jeden z najczęstszych problemów, z jakimi zmagają się współcześni rodzice, nauczyciele i terapeuci. W dobie nieograniczonej liczby bodźców, szybkiego tempa życia i coraz większych wymagań edukacyjnych, wiele dzieci doświadcza wyzwań związanych z utrzymaniem uwagi na zadaniu. Jednak ważne jest, aby zrozumieć, że trudności w koncentracji nie są wynikiem "lenistwa" czy "braku chęci", ale często mają swoje źródło w neurologicznych, sensorycznych lub emocjonalnych aspektach rozwoju dziecka.

Czucie głębokie, znane w terminologii medycznej jako propriocepcja, to jeden z najważniejszych systemów sensorycznych w naszym ciele. To właśnie dzięki niemu nasz mózg otrzymuje informacje o pozycji ciała w przestrzeni, napięciu mięśniowym i ruchu bez konieczności angażowania wzroku. Propriocepcja to swoisty "szósty zmysł", który pozwala nam podnieść filiżankę kawy bez patrzenia na nią, pisać na klawiaturze bez wpatrywania się w palce czy utrzymywać równowagę na nierównym podłożu.

Czy Twoje dziecko nie może usiedzieć spokojnie i ciągle się kręci, huśta, skacze, a mimo to wydaje się niezgrabne? A może wręcz przeciwnie – panicznie boi się wysokości, zjeżdżalni, karuzel, a nawet nagłych ruchów? To mogą być sygnały, że jego układ przedsionkowy, odpowiedzialny za zmysł równowagi i poczucie ruchu, nie działa prawidłowo. W Praksja.pl doskonale rozumiemy, jak kluczowy jest ten system sensoryczny dla ogólnego rozwoju dziecka. Prawidłowa stymulacja przedsionkowa to fundament, na którym buduje się pewność siebie, koordynacja ruchowa, a nawet umiejętność koncentracji uwagi.

W dzisiejszym świecie, gdzie dzieci spędzają coraz więcej czasu w pozycji siedzącej – w szkole, przed komputerem, podczas jedzenia czy odrabiania lekcji – pojęcie aktywnego siedzenia staje się kluczowe, zwłaszcza w kontekście terapii integracji sensorycznej (SI). Tradycyjne krzesło, choć wydaje się stabilne, może być barierą dla dzieci z pewnymi trudnościami sensorycznymi, utrudniając im koncentrację, utrzymanie prawidłowej postawy i efektywne przetwarzanie bodźców. W Praksja.pl wierzymy, że środowisko, w którym dziecko się uczy i bawi, powinno wspierać jego rozwój, a aktywne siedzenie jest jednym z narzędzi, które to umożliwia.

W tym artykule przyjrzymy się, dlaczego maluchy mogą być niechętne do terapii, omówimy objawy i możliwe następstwa niezaadresowanych trudności sensorycznych, a co najważniejsze – zaproponujemy konkretny zestaw kreatywnych ćwiczeń i zabaw, które rodzice mogą wprowadzić w domowym zaciszu, by wspierać rozwój sensoryczny swoich pociech, nawet tych najbardziej opornych. Pokażemy, jak wykorzystać codzienne przedmioty i aktywności, by terapia stała się naturalną częścią życia dziecka.

Czy Twoje dziecko wydaje się niezgrabne, często się potyka, ma trudności z nauką jazdy na rowerze, czy unika aktywności wymagających precyzyjnych ruchów? A może zauważasz, że ma kłopoty z pisaniem, zapinaniem guzików czy wiązaniem sznurowadeł? To mogą być sygnały problemów z koordynacją ruchową, często związanych z zaburzeniami integracji sensorycznej. W Praksja.pl wiemy, jak ważne jest wspieranie dzieci w rozwoju wszystkich umiejętności, dlatego przygotowaliśmy kompleksowy przewodnik, który pomoże rodzicom zrozumieć przyczyny trudności z koordynacją ruchową, a także podpowie, jak efektywnie wspierać swoje pociechy w domu, wykorzystując odpowiednie pomoce terapeutyczne.

Czy Twoje dziecko często się potyka, ma trudności z jazdą na rowerze, czy unika zabaw, które wymagają utrzymania równowagi? Jeśli tak, możliwe, że ma problemy z integracją sensoryczną, a w szczególności z układem przedsionkowym. W Praksja.pl doskonale rozumiemy, jak ważne jest wspieranie prawidłowego rozwoju dzieci, dlatego przygotowaliśmy obszerny przewodnik, który pomoże rodzicom zrozumieć, czym są zaburzenia równowagi w kontekście integracji sensorycznej i jak można efektywnie wspierać swoje pociechy w domu.

Nadwrażliwość dotykowa, zwana również obronnością dotykową, to jedno z najczęstszych zaburzeń przetwarzania sensorycznego u dzieci. Maluchy z tym problemem często reagują lękiem, płaczem lub nawet agresją na codzienne bodźce dotykowe, takie jak ubrania, mycie włosów czy przytulanie. Bez odpowiedniej interwencji może to prowadzić do trudności emocjonalnych, społecznych i rozwojowych.

Ćwiczenia z dużą piłką rehabilitacyjną wspierają terapię integracji sensorycznej. Piłki są szeroko stosowane w ćwiczeniach dla dzieci jak i dorosłych. Ten rodzaj piłek znajduje szerokie zastosowanie w rehabilitacji, fitnesie ale i zwykłej zabawie czy rekreacji. Poniżej praktyczne wskazówki i inspiracje dla rodziców i terapeutów SI.

Osłabienie mięśni posturalnych może prowadzić do zaburzeń równowagi, nieprawidłowej postawy ciała oraz trudności w codziennym funkcjonowaniu. W połączeniu z zaburzeniami integracji sensorycznej (SI) problemy te mogą być jeszcze bardziej nasilone, wpływając na koordynację ruchową, czucie głębokie (propriocepcję) i zdolność koncentracji.

Lekceważenie zauważonych, niepokojących sygnałów jakie otrzymujemy od dziecka jest początkiem łańcucha zaniedbań. Dziecko pozostawione bez pomocy nie będzie rozwijać się prawidłowo. Nie, ono z tego samo nie wyrośnie. Warto zwracać uwagę na rozwój naszej pociechy i możliwie szybko reagować na to, co budzi nasz niepokój. Konsultować swoje obserwacje ze specjalistami i w razie potrzeby podejmować niezbędne działania.

Koce obciążeniowe to skuteczne narzędzie terapeutyczne, które pomaga w redukcji stresu, poprawie snu i regulacji sensorycznej. Są szczególnie polecane osobom z autyzmem, ADHD, zaburzeniami lękowymi i problemami ze snem. Wybierając koc, należy zwrócić uwagę na wagę, rozmiar i materiał, aby zapewnić maksymalny komfort i bezpieczeństwo.

Deskorolka terapeutyczna to jedno z najbardziej uniwersalnych narzędzi stosowanych w terapii integracji sensorycznej (SI). Dzięki niej można jednocześnie stymulować układ przedsionkowy, proprioceptywny i dotykowy, co jest szczególnie ważne dla dzieci z trudnościami w przetwarzaniu sensorycznym.

Poniżej przedstawiamy 5 skutecznych ćwiczeń, które można wykonywać na deskorolce, aby wspierać rozwój sensoryczno-motoryczny dziecka.

Deskorolka terapeutyczna to jeden z podstawowych przyrządów stosowanych w terapii integracji sensorycznej. Przyrząd prosty i intyicyjny. W rękach doświadczonego terapeuty ma w sobie olbrzymi potencjał terapeutyczny i mnóstwo zastosowań.

Huśtawka terapeutyczna to jedno z podstawowych narzędzi stosowanych w terapii integracji sensorycznej (SI). Jej działanie opiera się na stymulacji układu przedsionkowego, który odpowiada za poczucie równowagi, koordynację ruchową i orientację w przestrzeni. Dostępne jest wiele rodzai huśtawek tego typu. Mają one różne formy i zastosowania. Kilka przykładów huśtawek terapeutycznych znajdziesz tutaj.

Co się robi na huśtawce w czasie terapii SI? Pytanie brzmi dość absurdalnie ale proszę mi wierzyć, że słyszałem je wielokrotnie. Prawdopodobnie nie wszyscy uważnie słuchali wykładów. Nie jest moim zadaniem prowadzenie szkoleń ani tym bardziej naigrywanie się z kogokolwiek.
W tym wpisie przedstawię pięć prostych, popularnych ćwiczeń z wykorzystaniem huśtawek. Tak dla przypomnienia. Jeśli nie jesteś terapeutą nie stosuj tych ćwiczeń. Nawet w dobrej intencji, nie posiadając wymaganej wiedzy możesz wyrządzić komuś krzywdę.

Odpowiedni. Rozumiem przez to, że dostosowany do potrzeb osób, którym będziemy pomagać jako terapeuci. Powinien być on dostosowany do wieku i deficytów rozwojowych pacjentów oraz poprzez swoją różnorodność zapewniać możliwość organizacji interesujących i dynamicznych zajęć. Problem ten ma szczególne znaczenie dla dzieci. Dzieci szybko nudzą się jeśli nie dostarczamy im nowych wyzwań.